-
1 od
предл.• в• из• из-за• об• обо• от• при• про• с* * *(ode) предлог. с Р. 1. от odejść od okna отойти от окна;list od koleżanki письмо от подруги; głowa boli od hałasu голова болит от шума; kołnierz od palta воротник от пальто; 2. от; с(о); уже; od jutra с завтрашнего дня; od rana do wieczora c утра до вечера; od tygodnia (roku) уже неделю (год); dwa metry ode mnie в двух метрах от меня; wiatr od gór ветер с гор; 3. за; с; płaca od sztuki оплата за штуку; po dwa złotych od głowy по два злотых с человека; 4. разг. по; иногда не переводится; specjalista od czegoś специалист по чему-л.; pani od polskiego учительница польского языка; 5. при сравн, ст. прил. и нареч. чаще не переводится; wyższy ode mnie выше меня; jest nie gorszy od innych он не хуже других; ● od dołu снизу; od góry сверху; od stóp do głów с головы до пят; wymyślać, wyzywać od kogoś ругать, обзывать кем-л.; ktoś jest od tego, aby (żeby)... разг. на то здесь кто-л., чтобы...* * *предлог с Р1) отodejść od okna — отойти́ от окна́
list od koleżanki — письмо́ от подру́ги
głowa boli od hałasu — голова́ боли́т от шу́ма
kołnierz od palta — воротни́к от пальто́
2) от; с(о); уже́od jutra — с за́втрашнего дня
od rana do wieczora — с утра́ до ве́чера
od tygodnia (roku) — уже́ неде́лю ( год)
dwa metry ode mnie — в двух ме́трах от меня́
wiatr od gór — ве́тер с гор
3) за; сpłaca od sztuki — опла́та за шту́ку
po dwa złotych od głowy — по два зло́тых с челове́ка
4) разг. по; иногда не переводитсяspecjalista od czegoś — специали́ст по чему́-л.
pani od polskiego — учи́тельница по́льского языка́
5) при сравн. ст. прил. и нареч. чаще не переводитсяwyższy ode mnie — вы́ше меня́
jest nie gorszy od innych — он не ху́же други́х
•- od dołu- od góry- wyzywać od kogoś
- ktoś jest od tego, aby…
- ktoś jest od tego, żeby…
См. также в других словарях:
od — «przyimek łączący się z rzeczownikami w dopełniaczu (rzadko z innymi częściami mowy)» 1. «odnosi się do wyrazów określających przedmioty, z których strony dociera odbierane przez kogoś wrażenie, od których zaczyna się jakaś czynność lub stan»… … Słownik języka polskiego
pękać — ndk I, pękaćam, pękaćasz, pękaćają, pękaćaj, pękaćał pęknąć dk Vc, pękaćnę, pękaćniesz, pękaćnij, pękł, pękłszy 1. «przestawać być całym wskutek tworzenia się rysy, szczeliny, otworu; łamać się na kawałki» Lód pęka na rzece. Skóra pęka na rękach … Słownik języka polskiego
huczeć — ndk VIIb, huczećczę, huczećczysz, hucz, huczećczał, huczećczeli huknąć dk Va, huczećnę, huczećniesz, huczećnął, huczećnęła, huczećnęli, huczećnięty, huczećnąwszy 1. «wydawać głośny, niski dźwięk; rozbrzmiewać niskimi dźwiękami» Morze huczy. Huczą … Słownik języka polskiego
